Sen Gül Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Ne molalar verdim sevdanın yolunda
Ne boşlukları doldurdum haykırışlarımla
Tutsaklıklarım gizliydi, hep gecelere müebbettim
Ne korkularım vardı oysa beni havaya uçuracak,
Ne umutlarım vardı beni sana kavuşturacak,
Sensiz geçen günleri ipe dizdim tesbih gibi
Ya sabır çekerken, yokluğuna öfkelendim.
Kaderime, silemediğim alın yazıma isyan ettim.
Ne isyanlar patlattı yâr asi gönlümde
Yokluğun hiç dolmadı.
Sensiz hayat kupkuru çöl gibiydi
Dinmedi ey yâr yokluğunda kor olan sevdam.
Her gelen selamsız geçip gitti kapımdan,
Utandılar sevdamdan.
Bir bahar yeliydim belki ben senin için
Ama sen bende hep karlı kışlarda kaldın.
Ne dualar ettim bensiz kurduğun dünyana
Ne çığlıklar attım mutlu ol diye
Sen olsan da olmasan da bu darbeci dünyada
Sen bir kere gül, ne olur gül
İnan ki yeter bana....