Sen gittin.
Sebepsiz.
Sebepsizlik, en büyük sebepti belki.
Ben kaldım.
Kalmak, gitmekten daha uzun sürdü.
Bir kalp vardı bende,
Seninle çarpan.
Şimdi ritmi bozuk,
Doktorlar “aritmi” diyor,
Ben “sen” diyorum.
Mitolojiye baktım dün gece,
Hermes bile haber vermiş gidişini,
Sen vermedin.
Tanrılar bile daha nazikti senden.
Bir kelime bekledim,
“Hoşça kal” olurdu,
“Özür” olurdu,
“Hiçbir şey” bile olurdu.
Ama sen,
Hiçliği bile çok gördün bana.
Ben şimdi,
Bir boşlukta yaşıyorum.
Adı “sen” olan bir boşlukta.
Doldurulamayan.
Unutulamayan.
Anlatılamayan.
Sen gittin.
Ben kaldım.
İkimiz de eksildik.
Ama sen fark etmedin,
Ben hâlâ sayıyorum.
Burhan GÜLER
Kayıt Tarihi : 12.10.2025 16:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!