Sen gittikçe ben... Şiiri - Evren Dalgıç

şehir sana muhtaçtı;
ve sessizdi sen giderken bağrından.
usulca diz çökmüştü bastığın kaldırımlar
boynunu bükmüştü o sevdiğin şarkılar.
ya ben;
ben kime kalmıştım böyle
hangi yamalı hayalleredir çırpınışlar.

yazık ki yokluğuna gebe bir gecenin;
kucağına düşmüş zavallı biriyim.
yalnızlığımla dertli;
hasretinle kederli penceremde,
donuk bakışlarımı ela gözlerine takıp;
hüznümden soğuk bir nefes daha çekmeliyim.
ve gövdemi eğmeliyim hasretinin karşısında;
boynumu koymalıyım hasret satırının altına;
sen gittikçe ben;
yüreğimde bir ben daha öldürmeliyim

(Ankara 2006)