Sen Gitmedin; Ben Bir Kâbusa Uyumuşum Sa ...

Uyuyormuşum aslında.
Yokluğun sandığım bir uyku anımmış.
Varlığınsa gözlerimi açmamla aynı manaya geliyormuş.
Uykularım her zaman kaçışım, aydınlığım olmuşken, bu sefer yokluğunun karanlığına varışım olmuş.
Bir uyanabilsem...
Bir uyansam ve sesinin, kokunun, ellerinin, yüzünün hasılı varlığının beni terk etmediğine tanık yazılsa yüreğim.
Biliyorum bu, bir avuntu.
Uyumuyorum, biliyorum.
Yokluğun gerçek.
Varlığın ise geçmişimin en güzel kesiti, şimdimin özlemi.
Varlığın, bazen rüyalarımda dokunabildiğim.
Varlığın, varlığımın nişanesi.
Ve şimdi varlığım, yokluğundan sonra taşımayıp unuttuğum...