Sen Gitme Sen Gidince...

Sen gitme!
Sen gidince,
Bir yalnızlık kusar üzerime. inciler dökülür dudaklarımdan.
Dişlerimin arasına hüküm giyer, kırık-dökük cümleler.

Sen gidince,
Gözlerimin içine oturur acılar.
Sakallarım pas, düşüncelerim ise kir tutar.
Sen yokken sürgüne sürülmüş gibi, ağır ağır yudumluyorum zamanı.
Gece nöbetindeki sokak lambalarına çok görüyorum selamı. Yağmurdan tozları hamur olmuş kaldırımlarda sabahlıyorum,baharımı.

Sen gidince
Ay tutulur,
Dil yutulur, bütün dertler bir olup; ordu kurulur.
Seni, sensiz bu sessizlikle Maraş'ın duvarlarına haykırmak... Kudüs'ün çığlıklarına sığdırmak,sığdıramamak...
Ama hep hatırlamak.
Saçların, bozkırlarda çiğdem kokusu...
Gözlerinde tebessüm...
Dudakların kiraz mevsimi..