Sen gidiyorsun ya sevgili Şiiri - Nimet ...

SEN GİDİYORSUN YA SEVGİLİ

Sen gidiyorsun ya sevgili  sükûnet firarisi masum telaşlarımı
Gözlerinde deme bıraktığım çocuk bakışlarımı
Süt kokulu bebek öpüşlerimi götürüyorsun.
Sen gidiyorsun ya  yüreğimdeki küçük kızın saç bağını çözüyorsun  dağılıyorum.
Aşk mabedimin mumlarını üflüyorsun, karanlıkta kalıyorum

Kumsaldan ayak izlerini götürüyorsun, kendimde kayboluyorum
Sırtımı yasladığımı Kaf dağını bir fiskeyle yıkıyorsun
Zekeriya dağsızlığına ağlıyor, Züleyha Yusuf'una 
Ben sana ölüyorum ben sana!
Sen gidiyorsun ya sevgili   tutunduğum dallar kırılıyor bir anda düşüyorum içimden
Bakışlarınla inşa ettiğim dünyayı yıkıyorsun temelden
Sana gebe ram uykularımı götürüyorsun 
Kabuslar kalıyor heybemde

Ve 
Yağmur yüklü bulutların toprağa sevdasını götürüyorsun giderken
Çöl yalnızlığında kalıyor her yer.

Yaralarımın altına gizlediğim kabuklarını götürüyorsun kanıyorum ulu orta

Sır kaftanı kuşanan gizemlerimi götürüyorsun açıkta kalıyorum ayan beyan
Sen gidiyorsun ya sevgili  zulmün gönderine astığım isyan gülüşlerimi götürüyorsun,
vuruluyorum gamzelerimden

Tebessümlerinle yeşeren lalezarları kurutup
Sesinle öldürdüğün acılarıma ruh üflüyorsun yeniden
Ve mutluluk resiminin renklerini söküyorsun tuvalden...
Eyüp nefesli sabırlarımın taşlarını kırıp, taslarını taşırıyorsun

Sevinçlerimi alıp yanına ölümü ömrüme biley/li- yorsun
Bütün iklimler kara kışa dönüyor
Cemreler çürüyor zemherinin koynunda
Mevsimler bahara,
Baharlar aşka aşk bize küsüyor
Bütün dengeler bozuluyor biranda
Ve artık bu diyarlarda iki kere iki dört etmiyor

Sen 
Kutsalımı da alıp benden gidiyorsun ya 
Kainatın sırlarını, dünyanın döngüsünü, hayatın büyüsünü
Ellerimdeki gelin kınasını, telimi duvağımı götürüyorsun
Hadi git/me...

Nimet Öner