Sen Gidince... 8 Şiiri - Ehed Aymaz

Sen gidince yalnız kaldım
Yine de sitemim olmadı Allah’a
Ben senle mısralara hüzün çaldım
Sen gidince çıkmadı gecem sabaha.

Zehir zemberek oldu yine tadım
Ve acılar yüklüyorum kendime
Deli divaneye çıktıysa da adım
Sen gidince gelemedim kendime.

Engin deryaları vururdu hep fırtına
Artık gözyaşlarıma da musallat oldu
Kurban olurdum o al yanaklarına
Sen gidince gönlümde güller soldu.

Dolunay gibi parıldardı gözlerin
Işıldadıkça içim huzurla dolardı
Çocuk misali o yetim sözlerin
Sen gidince ardından baka kaldı.

Bulutlara gizlenmiş umutlarım vardı
Yüzümde ise bir lokma tebessüm
Senin yokluğunda dünya bana dardı
Sen gidince eksik kaldı hep yüzüm

Tarafımda çok büyüktü kıymetin
Aşkın vardı içimde ihtişam ile
Lütfunla daha hoştu zahmetin
Sen gidince ne söyleseler nafile

Naz, sadece sana yakışırdı
Değildi hiç kimsenin haddine
Gözlerinde aşk dolu kadehler tokuşurdu
Sen gidince gem vurdular dilime

Rengârenk yediverenler serperdim önüne
Ve rayihaları burnumda tüterdi
Şükrederdim senle geçen her günüme
Sen gidince bu fani hayat da artık bitiverdi..!