Sen Gidince Şiiri - Muzaffer Arslan

“Rahmetli Muharrem Ağabey’ime...”

Sen gidince
Bir hüzün çöktü Kelkit üstüne.
Yüreğime bin ağrı indi.
Ecel girdi düşüme.
Ağaçta yaprak gazel,
Bahçemde güller perişan oldu.
Her şey sen gidince başladı.
Ve yine her şey
Bir hayal oldu sen gidince.
Sen buradayken ağrı nedir bilmezdim.
Oysa şimdi
Düşlerim sancıyor gülüşlerimi.
Dostluklar hep senden hatıra
Bilesin...
Selamın gelir uzak yerlerden.
Vakit tamam lakin
Bakan yok pencerelerden.
Ben işte her gece böyle
Geçerken kabrinin önünden
Bin yaş dökülür.
Gözlerimden
Yüreğim her dem görmek istiyor seni.
Uzansam da dokunamayacağım yıldızlar gibi
Yokluğunla her günüm kararıyor bilesin.
İsterim ki uykuda da düşlerime giresin.