Sen Gidince Şiiri - Eşref Üzülmez

sen gidince
kalabalık değilim artık caddelerde
köşebaşında faili meçhul bir lamba yanıyor
sokaklar tutuşmuş

oysa ateşböceğinin peşine takılıp gitmek vardı
yangın yerine

sen gidince
yarım kalmış mevsim gibiyim
güneşte sağnağa tutulmuş

sen gidince
kirpiklerim el sallıyor kimsesiz çocuklara

sen gidince
gece oluyor ağlıyorum
sen hep üşüdüğümü zannediyorsun

oysa en zemheri geceler sımsıcaktı çalınmış saatlerde

sen gidince
düşüyorum takvimden