Sen Gidince Şiiri - Niyazi Maraşlıoğlu

Bir düştün gece yarısı rahatsızlığı
Benliğime işlemişliğin dimağıma saplanırdı
Göç ederdim her gelişinde yerimden kalbine
Dert olurdu gideceğin o kara anlar

Son durağında yalnızlığın kurumuştu
Buseleri andıran sevgine açılan güller
Kanım donar içimde yüreğim tirtir titrerdi
Gelicne, sen olurdum ben giderdim benden

Alışırken senliliğe düşüncede ve hayalde
Sıgıntı uykularım tenha olurdu sen gidince
Rüyalarım üşür ısıtmazdı bedenim kalbimi
Kışta kırlangıç olurdum sen gidince

Bir gün öyle bir gidişin oldu ki benden
Sanki bir buhrandı zora bürünen sensizliğim
Almasın derdim hiç bir şey kendini benden
Sen seni değil beni aldın benden

sevgi dünyasının en güzel rüyasının ilk gidişine...