Sen Gidince Şiiri - Orhan Karataşgüler 4

Sen gidince ne mi oldu
Önce çığlıklarım sessizliğe büründü
Gömüldü içime avazı çıktığınca
Kor ateşle sınanan yüreğim
Paslı bir kilitle öylece anahtarsız kaldı
Sonra
Çaresiz yalnızlığım sensiz kaldı
Bir o özledi seni bir ben
Hasrete yenik bir ömrün
Nöbetine tutuklu kaldık
Ahh rüzgara esmeyi
Güneşe doğmayı unutan sevdam
Daha ana rahminde bana yazılan yazgının
Hangi hecesinden düşürdün beni
Ardınsıra bakakaldım çaresiz
Senin telaşla yürüdüğün sokaklar
Korkak sevdamın meskeni oldu
Her karartıda suretin
Her gölgeye izin düşerken
Anladım
Sen avuç içlerinle yüzümü okşayıp severken
Ben yakınının ırağında
Uzaktan sevmeyi bilirim