Sen Gidince Şiiri - Alparslan Aydın

Sen gidince
Beynim çöl, aklım Mecnun oldu
Yıkıldı, yıkılmaz sandığım
Sevda mülküm
Yoklukta her bir yanım
Zebun oldu.

Sen gidince
Önce gözlerim söndü
Sonra bebekleri
Ve gitti sonunda feri
Ardından
Karanlık kapladı gökleri
Şerha şerha yarıldı yer
Yerle yeksan kalp yurdumda
Her bir yer.

Sen gidince
Canda son nefes misali
Tükendi hayallerim
Zemheride mendil satan
Yetim çocuk,
Ezik büzük ellerim.

Sen gidince
Koptu son yaprağı takvimin
Kaydı son yıldızı gecenin
Derviş misali terkidiyar etti yüreğim
Yorgun zamanlar tekkesinden.
Yüzünde sevdanın keskin izleri
Önünde zamanın karanlık dehlizleri.
Sen gidince durmadı hiçbir şey
Ardından göç etti her şey
Bir ben kaldım gözlerinde
Ve gözlerin ben de.