İnsan birini sevmeyi bırakınca,
Her şeyi sevmeye başlıyor,
İnsan gerçek sevgiyi kaybedince,
Umursamadan sevdiğini sanıyor,
Oysaki sadece sevgisizliği öğreniyor.
Ağacı seviyor, sokak köpeğini,
Denizi, bağlamayı, kalemi, kağıdı.
Rakıyı, Türküyü, şarkıyı, kavunu,
Günü birlik bir kadını, ah çekmeyi.
İnsan bir insanı sevmeyi bırakınca,
İnsandan başka her şeyi seviyor.
Oysaki bir daha birine bağlanmamayı,
En zor yaşam derdiyle öğreniyor…
Kayıt Tarihi : 12.11.2019 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!