Sen Gidince Şiiri - Erman Ulusoy

Sen, kocaman beyaz gemilerden birine binip,
Benden çok uzaklara gideceksin, bir akşamüstü.
Ayrılığın verdiği hüzün ruhuma çöküverecek,
Sisin, ağır ağır, yeryüzüne çöküsü gibi.
Sonra güneşte batacak,
Ufukta alabildiğine kızıllık
Deniz her zaman ki gibi hırçın,
Martılar yine çığlık çığlığa,
Değişen bir şey yok
Oysa benim kapımı çalmakta olacak yalnızlık…
Akıp gidecek zaman,
Seneler geçecek birbirinin ardınca.
Hatırıma düştükçe ağlayasım gelecek
Yine rıhtımda beyaz gemiler demir alıp, kol gezecek.
Günün birinde, ak saçlı bir ihtiyar görecekler,
Islak rıhtımdan gemileri seyre dalmış.
Dudaklarında hüzünlü bir şarkı
Yılların verdiği yorgunluk içinde,
Rıhtımın banklarına oturmuş.
Öylesine dalgın, öylesine yalnız
Sanki dönecek diye birisini bekliyor sanacaklar.
Oysa o, yıllar yılı bekleyişin matemi içinde,
Kaderine küsmüş, bir garip sevdalıdan başkası olmayacak.
Zaten biliyordu, gidip de kim dönmüştü ki
Ama yinede sevgi ayrılıktan üstün gelecekti,
Söndüremeyecekti ayrılık gönlünde yanan sevda ateşini…

06.11.1981
Erman Ulusoy /Lüleburgaz