Karınca gibi oldum sen gidince
Sırtımda dünya; debelenip duruyorum.
Her şeye sarıyorum
Herkese sataşıyorum
Bir adam çıkmıyor; ayakkabısının ucuyla ezecek bu bedenimi!
Birileri çıkmıyor kesecek nefesimi…
Karınca gibi oldum sen gidince
Ezmiyor nedense hiç kimse?
Yanaklarıma kadar çıktı sakallarım
Karardı, kirlendi ellerim tırnaklarım
Pantolonumun dizleri içim gibi paramparça
Bin yıldır giyiliyor sanki ayakkabılarım…
Hiç bakmıyorum artık kendime
Anlamsızlaştım sen gidince…
Yüzümü yıkamıyorum örneğin
Kahvaltı, yemek işkence
Çiçekleri de sevmiyorum
Ufukları da
Seher vakitlerini de…
Sigaraya başladım! beni sana getirsin diye
İçki desen günde üç şişe
Gündüz yok artık
Her an bana karanlık,
Her an bana zifiri gece!
Anlamsızlaştım aşkım
Anlamsızlaştım her şeyim
Anlamsızlaştım sen gidince…
“Sevgili;
Bilemezsin ne orman yangınları yanıyor yüreğimde!
Ne fidanlar, ne masumlar kor oluyor.
İçim nasıl acıyor bir bilsen!
İlaç olamadım, yaralarını bildiğim halde!
Merhem süremedim acılarına;
Yanardağ lavları akıyordu adeta organlarıma, gözlerinde huzuru göremeyince...
Susuyorum sevgili; damarlarım patlayana, beynim çatlayana kadar susuyorum artık.
Gözlerimden kan aksın istiyorum.
Doğum sancısı çeken, bir türlü doğuramayan kadınların acılarını çekmek istiyordum; bir damla gözyaşın aktığında…
Engel olamamak gidişine
Nasıl bir kahırdır, nasıl bir işkence
Buz yangınları var artık yüreğimde”
Gündüz yok artık
Her an bana karanlık,
Her an bana zifiri gece!
Anlamsızlaştım aşkım
Anlamsızlaştım her şeyim
Anlamsızlaştım işte,
Sen gidince…
Kayıt Tarihi : 12.12.2017 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilemezsin ne orman yangınları yanıyor yüreğimde!
Ne fidanlar, ne masumlar kor oluyor.
İçim nasıl acıyor bir bilsen!
İlaç olamadım, yaralarını bildiğim halde!
Merhem süremedim acılarına;
Yanardağ lavları akıyordu adeta organlarıma, gözlerinde huzuru göremeyince...
Susuyorum sevgili; damarlarım patlayana, beynim çatlayana kadar susuyorum artık.
Gözlerimden kan aksın istiyorum.
Doğum sancısı çeken, bir türlü doğuramayan kadınların acılarını çekmek istiyordum; bir damla gözyaşın aktığında…
Engel olamamak gidişine
Nasıl bir kahırdır, nasıl bir işkence
Buz yangınları var artık yüreğimde”
Muhteşem bir şiir tek kelimeyle......
Yürekten kutluyorum Ender Bey...Saygılarımla..
"Buz yangınları var artık yüreğimde"...
Şiirin genel temasını en güzel anlatan dize bence... 'Küçük dev' bir dize!....
Yokluğun acısıyla yazılan ve hal-i ahvali anlatan hüzün yüklü bir şiir...
Ama zaten şiirleri hüzün yazdırmaz mı hep... Hüzün ne kadar ağırsa yürek o kadar açılır.... açılır.... ve içindekileri dışarı döker....
Bu da bir rahatlamadır belki, duyguları paylaşmak en azından.....
Duyarlı yüreğinizi ve ona eşlik eden şiirinizi kutlarım Ender Bey.... Saygılarımla...
Kaleminize sağlık sayın Ender Pehlivan...
TÜM YORUMLAR (14)