Sen gidince Şiiri - Erdal Yalçın

sen gidince yıkılıyor gönlümün antik şehri...
hiç bir şey yerinde durmuyor sensizliğe inat
kapılar cehennem oluyor...
gönlüm sana öksüz kalıyor
sönüyor enkazındaki ışıklar bir bir...

sen gidince kıyametler kopuyor...
yıkılıyor geçtiğin alanlar
tebessümleri mi bir bir mandallıyor-um özlem iplerine...
allak bullak oluyor beynimin düzeni
avuçlarım buza kesiyor...
gözümde intiharlar başlıyor ıslak ılık...
yüreğim atmıyor, kanıyor hüzünlerle...
kutuplar eriyor bedenimde...

sen gidince yaşam duruyor usumda...
el ayak çekiliyor sevda şehrimden
ruhum bedenimi taşımıyor zul geliyor...
ziyan oluyorum...

kendimi kendime anlatamıyorum
ocağımı söndürüyorum...
kendimi tüketiyorum,
yani sevgilim kısaca
sen gidince tüm sevdalar göç ediyor
güller şehrinden...