Tüm umutlarımı yitirdim,
Hayallerime mezar yaptım,
Kaybettim kendimi yarınlarımı,
Bitirdim aşkımı sevdamı,
Sen gidince.
Sevdamızla akan coşkulu nehirlerimiz,
Susuzluğa mahkum oldu
Yokluğuna Feryat edip ağladı.
Dağlara seslendim beni duy diye,
Sabır taşım çatladı…
Sen gidince
Ateş düştü seni sakladığım yere.
Hasretinden aklım firar eğledi yâr,
Sabah doğan güneşimiz söndü,
Dudak dudağa uzanan denizimiz kurudu…
Sen gidince…
Seninle birlikte diktiğimiz güllerimiz soldu,;
Bahçemize sayen de bülbüller uğramaz oldu
Gelincikler ağlarken yok ettiler kendilerini,
Nur cemalin cihanı gösteren bir ayna,
Aşkın o aynanın cilası idi Feyza
Güzelliğin vermişti bana bir ceza
Aşkı ben sende öğrendim ey yâr
Gün akşam oldu siyah perdeler kapandı
Sen gidince.
Aşık Talat KURTOĞLU 08.06.2013.
Kayıt Tarihi : 8.6.2013 19:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!