Sen Gidince Şiiri - Ahmet Okur

Kara bulutlar sardı kainatı çölleri
Naralar savurdu cehaletin dölleri
Sahabe göz yaşları imrendirdi gölleri
Sevenleri hüzün sardı sen gidince

Umutlar yeise döndü bir anda
Ümit ışıkları sanki söndü bir anda
Barışlar kavga sundu bir anda
Kalplerde matem vardı sen gidince

Seni sevenler düştü birbirine
Bir başkasını koyamayınca yerine
Yürekler dayanmadı son seferine
Yokluğuna giden yollar dardı sen gidince

Kulaklarda sözlerin ebedi kaldı
Ecel gelince senin kapını da çaldı
Takdir-i ilahi bizdenseni erken aldı
Varlığın bize ebedi yar*dı sen gidince

Ümmet çöl ortasında biçare şaşkındı
Göz yaşları deryadan denizden taşkındı
Güneşi söndüren gönüllerdeki aşkındı
Her şey bize bir efkardı sen gidince

Ansızın başımız döndü sen gidince
Sandık ışığımız söndü sen gidince
Melekler arza indi sen gidince
Yüreğimizi matem sardı SEN GİDİNCE