Sen Gidince Şiiri - Muammer Kars

Sen gidince neler neler değişti bu yürekte.
Sen gidince kar yağdı bak şakaklarıma.
Kambur oldu hasretin bu bedene şiir yüreklim

Alıp başını kaybolup gitsen de düşlerimden sessizce.
Bu yürek bıraktığın son durakta.
Bin umutla yanağıma kondurduğun.
O tatlı veda busesinin hasretini beklemekte.
Sen gidince değişti ne varsa hayatımda.
Baba oldum evde mesela pos bıyıklı.
İşte çırak, amele, usta, patron oldum mesela.
Birilerine yar, can, canan oldu bu beden.
Ama sen gidince şiir yüreklim.
Çölde kaybolup yiten bahtsız bedevi oldum.
Sen gidince değişmeyen tek şey var hayatımda.
Kapısını açıp misafir olduğun o kalp.
Bir daha açılmamak üzere bir ömür boyu.
Kapandı ruhumun en derin ufuklarında.

Sen gidince şiir yüreklim
Yüreğimden başka hastası olmadı bedenimin.
Her gün tonlarca kan pompaladı pervasızca.
Yine de terk etmedi dostlarını, cananlarını.

Sevmek yürek ister şiir yüreklim.
Saatlerce yürek taşıyor muyum diye,
Soruyorum kendi kendime.
Beynimi parçalıyor anlamsız uğultular.
Cevap arıyorum bulamıyorum.

Sen gidince değişti ne varsa etrafımda.
Sevdalar flört olmuş ne i düğü belirsiz.
Kaşın çatan mı? Dersin.
Yüzük atan mı? Dersin.
Her ne deniyorsa onun adına şiir yüreklim.

O açılmayan kapı bir ömür boyu.
İşte o kapı, çöl seraplarına mustarip.
Mecnunların yüreğini taşıyor bin umutla.
İşte o kapı deliyor dağları Şirin sevdalarına.
Yanıyor yüreği Keremler gibi ateşlere.
Kaybolup gitsen de düşlerimden sessizce.
Yanağıma kondurduğun o veda busesini.
Son durakta bekliyor olacak bu yürek.
Bir ömür boyu şiir yüreklim.