Sen Gidince Şiiri - Ali Gökhan Cihan

Üzerimde bilinmeyen yorgunluğum var
Omuzlarıma öyle yükleniyor ki hayat
Vücudum topraklara gömülü yürüyorum
Bir kafam dışarıda kaldı
Yaşamak dersen adına.
Nefes alıyorum ciğerlerimin kısıtlı boşluklarına
Nefesim çıkıyor mu?
Onu bile bilmiyorum
Sesimin çıtsızlığına karışıyor
Belki de ondandır bilinçsizliğim.
Çocukların cıvıltısını duyuyorum yarım yamalak
Görmeleri çoktan bıraktım gereksiz hayata
Adına bahar dedikleri geldi diyorlar
İnsanların sevinçleri havada uçuşurken
Benim gönlümde kıştan kalan çığ var
Yığıntısını öylece bırakmış
Erimek bilmeyen, yüreğimi donduran
Titremelerime bile kayıtsız kalan.
Nefesimi verirken bile üşüyorum artık
Güneşe düşsem dondururum diye
Korkular kaplıyor içimi.
Konuşmaya çalışmıyorum bile
İstesem de, mecalime bakmaya gücüm yok
Suskunluğumun yerini soluksuzluğum,
Soluksuzluğumun yerini sensizliğim kaplıyor.
Sensizliğimin yerini ise sessizlik dolduruyor.
Artık aynada bile görüntüm çıkmıyor,
Ta ki Sen Gidince…