SEN GİDİNCE
Sen gidince sevdiğim
Kalabalık ortasında kaldım yalnız.
Geceleri arkadaş oldu bana,ay ve yıldız
Herkesi dost,herkesi arkadaş sandım.
Her gülüşe,her sıcaklığa yanılıp kandım
Bulamadım bir türlü beni seveni karşılıksız.
Çekildim bir köşeye yalnızlığa demir attım
Zaman insafsız, toplum olmuş acımasız
Yaşıyorum insanlar arasında insansız.
Sen gidince söndü tüm ışıklarım
Zifiri karanlık oldu alaca karanlık akşamlarım.
Sen gidince anlamsızlaştı bakışlarım.
Kayıt Tarihi : 4.8.2014 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!