Sen Gidince Şiiri - Necati Keçeli

Sen gidince öyle yandı ki canım
İçimde ki alev sönmek bilmiyor
Sanki damarlarımda dondu kanım
Kalbimdeki acı dinmek bilmiyor

Son defa gözlerime baktığın an
Beynime sıçradı damla, damla kan
Saatler sustu, o an durdu zaman
Geceler sabaha dönmek bilmiyor

Evim, odam her yere doldu kahır
Sensiz cehenneme döndü bu şehir
Gözümde ki yaşlardan oldu nehir
Ellerim havadan inmek bilmiyor

Kapım çalınmadı, telefon sustu
Gülücükler öldü tebessüm küstü
Her rüyamı karabasanlar bastı
Ocağım söndü de yanmak bilmiyor

Lokmalar boğazıma dizildiler
Yetim kaldı gözlerim süzüldüler
Ne de derdimi hekimler bildiler
Gözüm hayaline kanmak bilmiyor

Sen gideli tadım tuzum olmadı
Ciğerlerim bile nefes almadı
Mevsimler değişti yazlar kalmadı
Necati yolundan dönmek bilmiyor

Necati KEÇELİ
İZMİR