Sen Gidince Şiiri - Yasemin Göksel

Sen gidince, ardında boynu bükük kaldı güneş
Dalgalar kayaların bağrını dövdü öfkeyle
Kirpiklerimde puslu bir sabah
Gözyaşlarımla buluştu

Şevkle gelirdim çağırsan beni
Tatlı aşıma kattığın zehre
Uzaklara dalınca gözlerim
Selamlar yolladım gittiğin şehre

Yoktu sevişlerin,gülümseyişin yoktu
Şarkılar susmuştu hüznün dudaklarında
Yıldızlara uçmuştu söylediğin her hece
Anmıştık seni bilmem kaç kez
Ben ve mehtaplı sularda yıkanan gece
Güzel başının yastığa düştüğü saatlerde
Özlenmiştin yüreğimde sessizce

Sen bilmezdin hiç;
Eylül gülümserdi ağustos ellerinde
Ateş böceklerinde uyanırdı temmuz
Tebessümler bırakırdım görmesen bile
Yürüdüğün ıssız caddelere
Eve döndüğün akşam saatlerinde

Çalınmış gecelerimin sürgünlerinden
Yalazlanırdı tutkuların ateş rengi
Dökülürdün siyah perçemlerimden
Özlem dolu saatlerde yelkovandın sen
Ne gelmeyi bilirdin
Ne beni ben gibi sevmeyi

Bakabilseydim keşke gözlerine
Fundalığa düşmüş şafaktan çok önce
Avuçlarımdan bahar dökülürdü şüphesiz
Ve severmiydim bir çiğ tanesini,söyle
Tanrıdan böyle izinsiz...