Sen Gidince Şiiri - Cüneyt Şahinöz

Sen gidince;
Ben ne yapacağımı bilemez oldum,
Elim kolum bağlandı,
Kolum kanadım kırıldı.

Sen gidince;
Kendimi bir boşlukta hissettim,
Kocaman derin bir boşluk.
Sanki hiç dönmeyecekmişsin gibi,
Anlamsız bir umutsuzluğa kapıldım.

Sen gidince;
Sabah kahvaltısını ben hazırladım.
İnce ince dilimledim sucuğu ve kaşarı,
Çocuklara sucuklu yumurta yaptım,
Elimi de yaktım.

Sen gidince;
Kızın bulaşığı ben yıkarım dedi ama,
Ben yıkadım,çaydanlıktaki su ile
Yine elimi yaktım.

Sen gidince;
Meğer yüreğimi de götürmüşsün,
Giden yalnız sen değilmişsin,
Geri getireceğini bile bile de olsa,
Sıkıntılandım.

Sen gidince;
Ben aç kaldım biliyor musun?
Meğer ekmeğim suyum senmişsin.
Hiç gülmedim biliyor musun?
Meğer sevincim neşem senmişsin.

Sen gidince
Ben ağlamadım biliyor musun?
Meğer göz yaşlarım senmişsin...