Sen Gidince Şiiri - Turgut Uzdu

Bir sonbahar günüydü gittiğin
Yapraklar soldu ardından
Yağmurlar yağdı
Güneş kapadı yüzünü utancından
Sen gittin diye bulutlar ağladı

Sen gittin diye kuşlar sustu
Ayak izlerin silinmesin diye
Rüzgâr esmez oldu, sessizlik çöktü
Bülbül artık
Aşkını anlatmaz oldu güle

Oysa kuşların uçuşunu seyretmek kadar güzeldi
Bana gelişin
Güneşin doğuşunu izlemek kadar
Buğuluydu
Güzelim gözlerin

Gecenin sessizliğini dinlemek gibi
Saçlarını okşamak
Seni seviyorum derken
Elini tutup
Gözlerine bakmak

Ama sen gittin
Bu kocamış dünyada beni yalnız bıraktın
Oysa sana alışmıştım, mutluydum senle
Bir gün sen de beni anlayacaksın
Sen mutlu ol,
Aldırma deli gönlüme

Nasıl sevmiştim seni nasıl
Gönül senin, sen bilirsin
Sen gittin diye solmuştu çiçekler
Yaprakları hâla canlı
Belki gelirsin

Yok olsa tüm yarınlarım
Sana hasret toprak olabilirim
Ama hep seni sevdim
Yine
Yine seveceğim.