Sen Gidince Şiiri - Yalçın Özçelik

Nasıl geçtiğini anlamadığım, anlayamadığım zamanlarım oluyor sen gidince
Gölgeli ve gri duvarlarımla başbaşa kalakalıyorum.

Bir zaman sonra giderken bıraktığın gülümsemeni düşlüyorum. Bu gölge benim mi?
Ama sen gidince her şey yerli yerinde duruyor; televizyon seyretmek, kitap okumak, herhangi birisiyle konuşmak istemiyorum.
Sen olmayınca
Sen gidince, gidiyorum ben.

Nasıl geçtiğini anlamadığım, anlayamadığım zamanlarım oluyor sen gidince
Gölgeli ve gri duvarlarımla başbaşa kalakalıyorum ilk dizedeki gibi.

Ben sessizlik diyorum buna. Silik, renksiz, susuz bir şey bu sessizlik
Sen gidince yastığıma bakıyorum
Sen gidince şişedeki boşluk oluyor her şey.
Sen gidince ben de gidiyorum

Nasıl geçtiğini anlamadığım, anlayamadığım zamanlarım oluyor sen gidince
Gölgeli ve gri duvarlarımla başbaşa kalakalıyorum herhangi bir dizedeki gibi.