Sen Gideli Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

Bahar bulutlarıyla, geldin bana.
Bir nisan yağmuru gibi…
İçimi ısıttın,
Sıcak buseler kondurdun yüreğime.

Ve çamurlu patikalara,
Sürdün sevdamı.
Kimsesiz yüce dağlarda patikalarda,
Menekşelerle, sümbüllerle dertleştim.
Menekşelerde, sevdanın ulaşılmazlığını;
Sümbüllerde, kavuşamayan sevdalıların
Yalnızlığını, çaresizliğini gördüm.

Derken;
Dertleşiyorum raflardaki tozlu kitaplarımla...
Mısır'da Yusuf'un Züleyha'sıyla.
Avuç açıyorum, kuyudaki Yusuf'la.
Tarlalarda boyun bükmüş sarı başaklarla,
Arıyorum sevdamı.
Kerem gibi yanıyorum
Ve ağzımın kızıllığıyla
Sana yaklaşıyorum.
Sense benden, benimle kaçıyorsun.

Sokaklarda giderken,
Sana benzetiyorum birini.
Düşüyorum peşine,
Sürükleniyorum bir müddet gölgemle.
Gölgem ve ben
Avunuyoruz hayalinle...

Bir nisan yağmuruyla gelmiştin ya bana!
Hüzünle, yalnızlığımla,
Dudaklarımda ayrılık türküleriyle
Ve yokluğuna inat,
Hayallerinle bıraktın da gittin.
Ben de kimsesizliğimle,
Kalakaldım seninle
Sen gideli...