Yokluğuna alışmıştım...
Seni sensiz düşünmeye
Geceler boyu elimde kalem
Duygularımı ve acılarımı dillendirmeye
Özlemlerimi,ümitlerimi satırlara dökmeye
O kadar alışmıştım...
Taa ki yeniden karşıma çıkıp
Tüm bedenimi,yorgun yüreğimi
Yeni bir depremle sarsana,
Beni benden alana kadar...
İşte şimdi ben yine
Yitirilmiş bir hayattan çok çok uzaklarda
Kırık dökük hayallerimle
Ve yine değişmez 'keşke'lerle,'belki'lerle
Tasvirindeyim sana bu kadar yakın
Ve aynı anda bu kadar uzak olabilmenin...
Tüm duygularımı uyandırdın yine
Yaşamak bu mu diye
Karanlığına daldığımız o gecenin ilk saatinde
Gözlerine bakarak,
Kokunu soluyarak,
Tüm varlığını hissederek,
Seni yaşayarak düşündüm.
Ve gördüm ki
Yaşamak benden çok uzakmış
Ve ben öleli 5 yıl olmuş...
Kayıt Tarihi : 10.11.2000 19:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Erdem](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/11/10/sen-gideli-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!