Sesimi yitirdim,
Sürgün edildim kendimden.
Yakılmış bir ormanım küllerim kaldı geriye.
Ne sözcüklerim dile gelir,
Ne kendimi bulabilirim.
Yaprak açmaz,
Rüzgara karışmaz hiçbir dalım.
Filiz vermez toprağa karışan düş tohumlarım.
Kaybedilmiş bir savaşın yorgun savaşçısı ruhumda.
Kör kuyudaki Yusufum.
Yakılmış bir köy tüter içimde,
Oluk oluk yalnızlık kokar dile düşen tüm sözcüklerim.
Kan izi,
Matem rengi,
Ölüm sessizliği içimde çırpınıyor.
Darağacına emanet edilmiş bir boynun çaresizliğinde her yerim.
Yokluğunda yoruldum,yok oldum,yokluk oldum.
Sen gideli ben de gittim kendimden,
Gittim ve bir daha gelmedim,gelemedim kendime...
Kayıt Tarihi : 23.1.2022 19:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Okay](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/23/sen-gideli-164.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!