Sen Gideli Şiiri - Halil Gülşen

Düşlerimde Kafdağı’ndan
Aşıyorum sen gideli
Katre olup yanağından
Düşüyorum sen gideli.

Hasretinle yana yana,
Mecnun olmak kader bana
Bazen Nil’im, bazen Tuna,
Coşuyorum sen gideli.

Hicran doldu bakışıma,
Kan karıştı gözyaşıma.
Geceleri bir başıma,
Üşüyorum sen gideli.

Bülbül-ü şeydaya döndüm,
Yâr tükendi, ben tükendim.
Kendi mezarımı kendim,
Deşiyorum sen gideli!

Bak gönlümün şu haline,
Sevdi ise vebali ne?
Ümitsizce hayaline,
Koşuyorum sen gideli.

Çöktü ömrümün direği,
Hayattayım rol gereği,
Hicran dolu bir yüreği,
Taşıyorum sen gideli.

Yokluğunla hüzzam fasıl,
Verem etti beni asıl.
Nasıl dayanmışım nasıl?
Şaşıyorum sen gideli.

Gülüm, soğutma arayı,
Viran eyleme sarayı.
Kabuk tutmaz bir yarayı,
Kaşıyorum sen gideli.

Gülşeni’yem, geldim sona,
Gözyaşıyla yuna yuna,
Hayat denilirse buna,
Yaşıyorum sen gideli!