Sen Gibi, Ölüm Gibi Şiiri - Faruk Amaçlamak

Değmemişti ellerimiz ellerimze, birbirimizden utanırken.
Yoksa yaşardık sıcaklığımızı sarılışımızla, bir kumsalda bir kursakta.
Sonsuz bir yaz olurdu akşamüstü yüreğimiz, yüreğimize...

Sen geceden ayrılırken, yıldızlar asılı kalırdı gökyüzün askısında.
Bir şiir gibiydi geceler sana, zorunda olmasan inmezdin yuvana.
Gözleri sevinirdi zamanın varlığımıza, bir sevişimizle, bir gelişimizle kucaklardık saatleri yanımızda.

Ölüm gibi bir şeydi ağlayıp sustuğumuzda, avuçlarımıza gömerdik gözyaşlarımızı, üstümüze kapanan kapılarda.
Bir ölüp bin yaşardık, bir yaşayıp bin ölürdük yokluğumuzda.