Kimsin nesin bilmiyorum ama...
Belki bir şarkı...
Belki bir özlenen...
Belki de unutulmaya çalışılan anılarda sen sensin...
Belki bütün rüzgarlarda savrulan bir sen...
Belki de eski bir nefessin...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bu ne güzel bir şiir ne güzel bir anlatım her şey yerli yerinde mükemmel yüreğinize sağlık
Harikulade efendim,sizi puanımla kutluyorum,çalışmanız antolojimde,saygımla...
VE; ben ağladım yeniden yepyeni bi neden-den...
Hemde çirkinleşmedim ağlarken,sarsılmadı bedenim...Akarken yaşlarım, yaşlarımca arındım
nerm-in-ce
sitemlerin yanında hem kendiniziz hem sevdiğinizi sorkulayan sevgi ve sitemşin harmanlandığı güzel bir şiir okudum kutluyorum şiirdeki belkili sorgulamalar öylesine etkiliki karasızlık kendini göstermiş kutluyorum
kutluyorum güçlü kalemi..
namık cem
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta