Sen Gelmez Oldun Şiiri - Ferhat Şirin

Sen Gelmez Oldun

Bir akşam vakti, sessizliğe vuruldum,
Gölgeler uzadı,yüreğim duruldu.
Kapına baktım,yolların görülmedi,
Sen gelmez oldun, artık sensiz kaldım ben.

Ay doğdu tepelere, ışığı solgun,
Hatıralar düştü her yana toz kon.
Sökyüzü bomboş,yıldızların sönüktü,
Sen gelmez oldun, geceler bana dar geldi.

Güller soldu bahçede, suyunu kesmişler,
Kuşlar sustu dallarda,ötmez olmuşler.
Rüzgar eser oldu hep hüzün kokulu,
Sen gelmez oldun, dünya bana bomboş kaldı.

Eskiden gelseydin, yollar şenlenirdi,
Gülüşün bahar gibi kalbime dolardı.
Şimdi her şey değişti,bu nasıl bir döngü,
Sen gelmez oldun, tanıyamadım bu seni.

Vakitler geçiyor, sensizlik derinleşti,
Hasret kilit vurdu,gönlüm karardı.
Bir umut ışığı söndü yavaş yavaş,
Sen gelmez oldun... Ah, yüreğim kan ağlar.

Penceremde yağmur, bir tatlı nağme mi,
Yoksa gözyaşım mı,silmem hiç birini?
Camda buğu oldu,yazdım adını,
Sen gelmez oldun, silinir her izin böyle.

Çay demledim sana, soğudu beklemekle,
Köpükler söndü,acıdı demle.
İki şekerliydi,nasıl da bilirdin,
Sen gelmez oldun, tatlı hatıralar acıttı.

Sokaklarda yürüdüm, hep aynı yollardan,
Gölgen düşer sandım her bir köşeden.
Bir an dönsen diye,hep arkamı baktım,
Sen gelmez oldun, çıkmaz oldu yollarım.

Mektuplar yazdım, yırtıp attım hepsini,
Cümleler eksikti,sen yoktun sonunda.
Mürekkep kurudu,kelimeler bitti,
Sen gelmez oldun, anlatamam ki boşluğu.

Bir şarkı mırıldanır, dilimde hep aynı,
Bizim şarkımızdı,hatırlar mısın ani?
Kulağımda çınlar,son notaları,
Sen gelmez oldun, müzik bile sustu artık.

Zaman ilerler, belki yaralar kabuk bağlar,
Ama o"sen" gideli, içimde hep bir sızı var.
Unutmak ne mümkün,seni özlemek kader,
Sen gelmez oldun... Ve ben hep seni beklerim.