Sen Gelmedin Şiiri - Memet Doğan

Bekleyiş usanmaz bir çalkantıydı
Bekleyiş bir ölüm göçüydü
Umuda kurulmuş saatlerdi bekleyiş
Ama ayrılığa çaldı birer birer
Hazan çökmüş badem çiçekleri gibi
Karanlığı geldi gecelerin
Suskun ağıtların çığlığı geldi
S e n g e l m e d i n

Apansız çöktü dört yanıma
akşamın küflü elleri
Üşüdüm titredim
bu hüzün sağnağında biteviye
Acılar ağırladı gözlerim
bu hüzün sofrasında
Katar katar burukluğu geldi hasretin
Açlığı geldi sevginin
Küskünlüğü geldi
S e n g e l m e d i n

Şafakları sökmedi sınırsız zamanların
Rüzgarın susmuşuna verdim sevinçlerimi
Şiirsiz akşamlarda bitirdim
Sevgisiz yüreklerde tükettim umutlarımı
Yetmedi sessizliğine uzanmak yıldızların
Okunmuş enkazları geldi mektupların
Kan damlamış sesi geldi ayrılığın
Ölümün susmuşluğu geldi
S e n g e l m e d i n

Kucağımda sabahladı
ayrılığın elleri
Çığlığın resimleri yandı avuçlarımda
Yalanların yağmalanmış
sofraları serildi önüme
İnançlarımın yıkılışını
seyrettim gözlerimde

Karaya bulanmış
kokusu geldi denizlerin
Başı bağlı yelesi geldi ağıtların
Nefreti geldi bir tutam sevginin
Hüsranı geldi
S e n g e l m e d i n

24 Şubat 1991/Cizre