Sen Gelmedin Şiiri - Veysel Karani Tabak

Dün gece resmini kestane ağacına astım
Bana mahsun bir bakışın vardı
Yaşlar sardı gözlerimi, ağacı kıskandım
Sensizlik sardı dört yanımı, sessizce ağladım

Her gün göl kenarında buluşuyorduk
Gelecek günlerden konuşuyorduk
Bana bakarken gözlerinin içi gülüyordu
Gözlerim mavi gözlerinde yüzüyordu

Dün gece uyku tutmadı gecenin üçünde
Attım kendimi klimalı serin gecenin koynuna
Yıldızların üstünü bulutlar örttü sessizce
Ben parkta bir bankta üşüdüm sensizce

Bir sigara yaktım dudaklarıma attım
Sigaram yanarken mahsun bir yanışı vardı
Dumanlar etrafı sardı sen oldu kıskandım
Sensizlikten canım yandı çaresiz kaldım

Her gece aynı yerde oturuyorum saatlerce
Gelecek günleri konuşuyorum kendimle
Seninle gezdiğimiz yerlerde, kalp çizmiştik
Bana bir hatıra kalsın diye, ağaçlara

Bir yıl sonra dolaştım çizdiğimiz kalpleri
Kabuk bağlamış çizgiler, ağaç ağlamış
Silinmemiş hatıralar, ağaçta kalmış
Benim yüreğime kazındığı gibi kalmış

Kırılsaydı ellerim o kalpleri çizmez olaydım
Ben ağaçları değil de kendi yüreğimi çizdim
Yıllardır ben senin aşk ateşinle için için yandım
Ben her hazan da sana geldim de,
Bir kara kartal geldi, bir yel geldi de
Mavi nurlu bir ışık içinde sen gelmedin

04.06.2009 Ontario