Soğuk bir kış gecesinde,
Loş bir ışık altında,
Yılların hazin darbeleriyle yıpranmış,
Ve hala yazmaya çalışan kalemimle,
Sana yazıyorum ya da çalışıyorum en azından.
Titreyen ellerim, buz kesilmiş ayaklarım,
Bana sonsuzluğun karanlık anahtarını veriyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hatıralardan kesilememiş satırlar...
Özlem mi çığlık atmış? Kimse duymamış o sesi gecenin kör karanlığında.Belki de, kimse duymasın diye çıkmış dudaklardan o sesler.
Kim bilir?
Tebrikler...
Yorgunluğun kamçıladığı ben,
Gökyüzünün parıltıları arasından
Sana ulaşmak istiyorum.
Uzat elini,
Dokun bana,
Ve bırakma.
Yüreğinize sağlık çok çok çook güzel.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta