Sen Geleceğin Umudusun Şiiri - Ahmet Emer

Bırak düşsün saçların önüne
Boya gitsin göğsünü maviye
Estir rüzgarını batıdan
Kim görürse görsün
Kim ne derse desin
Bu ten senin

Nedir cendere altında filiz verdiğin
Çok mu olmuş bir kerecik güldüğün
Yanağıma kelebek kondurduğun
Boya gönlünü maviye
Boya gitsin
Bu gönül senin

İşte gün bitti nedir geriye kalan
Var mı ağlamaktan gayrı hatıran
Yüzün Mona Lisa ağlamakla gülmek arası
Üzülen can eriyen yürek senin
Bırak düşsün gözyaşın
Düşsün üstüne kızgın kumların
Göz senin yaş senin

Hava günbatımı sonrası poyraz
Mevsim daldan düşen son yaprak
Papatyaydın sen dağ başlarında yüzün
Ayaklarından saksıya bağladılar
Gözyaşlarınla sulandın zehir zemberek
Sana yaz gerekti baharlar gerek
Kısmetine kış düşürdüler kısmetine güz
Bu mevsim senin

Ne martıya kanat olabildin ne güvercine yeşil gerdan
Sesin maviye boyalı kızıl kömür gözlerin
Kanını da maviye boyamışsın
Söyle kıvrım kıvrım böyle nereye söyle
Hep kızıl mı akar Kızıldere
Deltan bataklık neden eğri yolun
Çık kardelen gibi ortaya görün
Bu yol senin

Alabilirsin mevsimin rüzgarını avucunun içine
Yayabilirsin kara bulutları vadiye
Çal o zaman horonu çal da oyna
Yıkılsın sarayın duvarları
Köz olsun eriyen yüreğinin kebabına
Erisin dağların karı
Geçmeden ömrünün baharı

Bu rüzgar senin

Gölgeler Gulyabani
Işıkları el feneri
Sen güneşsin yıldızlarla yarışan
Korkma uzat dallarını uzat erik dalı
Kıskansın seni yasemen
Kıskansın hanımeli
Boynu bükük küpeli
Mor menekşe sarı lale
Bu ışık senin

Bırak düşsün perçemin kaşlarının üstüne
Boya gitsin gerdanını maviye
Alnın ak yüzün kızıl toprak
Estir gündoğanı doğudan
Kim yanarsa yansın
Kim donarsa donsun
Bu can senin
Sen geleceğin umudusun..!