Sen Geldin Ya Şiiri - Kiyaz Arzu Kılınç

Ellerimdeki çatlaklara su yürüdü,
Yıkılmış duvarlarıma,
Bir tuğla gibi yaslandın.

Paramparça kalbimi,
Sessizce yerden topladın.
Kırıklarını birer birer diktin,
Göğsümde yeniden atan bir şey oldun.

Bir kuş havalandı içimden, göğe doğru…
Kurumuş dallarımda
Bir yeşil, bir filiz,
Bir umut, bir tomurcuk oldu.
Bir rüzgâr esti,
Toprağımın çatlağına yağmur düştü.

Ben bir yangındım,
Sönüp küllere dönmüştüm.
Sen geldin ya, beni yeniden yaktın;
Küllerimden kor oldum.

Issız bir denizdim,
Dalgalandım, köpürdüm.
Ufkuma maviler serildi.
Derin bir kuyuydum,
Sen geldin ya,
Işığın suya vurdu,
Gökyüzü bana değdi.

Ben bir şiirdim, eksik kalmış…
Sen son mısram oldun.

Kurumuş bir nehrin yatağıydım,
Su yürüdü damarlarıma.
Çağlayan oldum, aktım;
Çiçek açtı ovam.

Ben bir geceydim,
Karanlığım seninle sabaha dönüştü.
Ufkum aydınlandı.
Bir kayıptım, haritalardan silinmiş;
Sen yön oldun yollarıma.

Kıştım,
Sen geldin ya,
Bir bahara döndüm.
Bahar kokusu doldu içime.

Sen geldin ya, her şey tamam oldu.
Ben yeniden doğdum.
Sen geldin ya, hoş geldin.
Hoş geldin.

Kiyaz