Sen Geldin Geleli Şiiri - Osman Utkan

Mecnuna kalandan bana da kaldı
Sen geldin geleli cefakâr oldum
Beydim paşa idim kul köle kıldı
Sen geldin geleli hizmetkâr oldum

Çiçek kokuları sende toplanmış
Kurak olan gönlüm senle ıslanmış
Senden başkası da ancak yalanmış
Sen geldin geleli bahtiyar oldum

Senden gayrısını görmez gözlerim
Yanımda olsan da yine özlerim
Gençlik elden gitmiş tutmaz dizlerim
Sen geldin geleli ihtiyar oldum

Bu can ve bu beden sana kilimdir
Yokluğun nezdimde ancak ölümdür
Senden ayrı kalsam bana zulümdür
Sen geldin geleli tarumar oldum

Güneşte kavruldum ateşte yandım
Pervane misali çevrende döndüm
Hasret deryasında aşkınla yundum
Sen geldin geleli kehribar oldum

Gönlümde bir çiçek vardır beslerim
Başımı durmadan ona yaslarım
Bağrımdan taşıyor büyük hislerim
Sen geldin geleli sanatkâr oldum

Sana köşkler yaptım hepsi altından
Irmaklar akıyor bakın altından
Dünya düşük kalmış aşkın katından
Sen geldin geleli haznedar oldum

Gözlerin şarkılar söyletir bana
Bakışın âlemi anlatır bana
Ruhumda nağmeler dinletir bana
Sen geldin geleli bestekâr oldum

Sevda yağmur gibi ne güzel nimet
Çiçekler açıyor tümüyle rahmet
Bu aşkın yükünü taşımak zahmet
Sen geldin geleli fedakâr oldum

İmkânsız aşkımla divane gezdim
Gönül sarayıma ismini yazdım
Aşkın mezarını içimde kazdım
Sen geldin geleli türbedar oldum