Sen Gel! Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

gecenin en gecinde
bütün kapılar kilitlendiğinde
sen gel!
hiç bie şey geç değil bence
tekrar bir kez yine
konuşmalıyız, konuşmak...
mahremlerin sende dursun
sen gel!
ıslak yüreğimi parlatan gözlerinle
sen gel!
merhamet et son bir kezde olsa
sen yine gel!
adını geldiğimde öğrendiğim
hücra köşelerde iki büklümüm
aklıma ne zaman sen gelsen
ben hep bu haldeyim
utanmasam yalvarırım
gel olurmu gel
sen gel!