Sen Ey Yiğit Çocuk Şiiri - Melih Coşkun

Sen ey yiğit çocuk,
Bu toprak gözlerinden almıştır rengini.
Bu tarih,
Kıpkırmızı kanınla yazılmıştır senin.
Depremler yaratır yeryüzünde
Kalbinin her çarpışı.
Heyecanın delikanlı bir bıçaktır
Durmaz asla kınında.

İşte kabarıyor deniz
Gitgide yaklaşıyor o zalim fırtına
Korkma sakın
“Sen ki ustasısın vatan sevmenin”
Ve bir karış toprağı için
Seve seve can vermenin.

Bıyıkları yeni terlemiş daha
Kendi küçük ama
Yürekleri yüzlerce yaşında
Yüz binlerce çocuk.

Sen ey yiğit çocuk,
Kahraman olunmaz elbette
Kahraman doğulur anadan.
Senin marifetli parmaklarınla
Yoğrulur bütün destanlar.
Göğsünde coşan fırtınalarla
Dalgalanır kanınla boyanmış bayrağın.

Ardında bırakmış
Nazlı yarini
Ve yaslı yüreğiyle anasını
Ve daha doğmamış çocuğunu,
Cehennem yüreğiyle Ahmet Çavuş
Ülkesinin bütün cehennem yürekli çocukları gibi.
Yattığın yer sıcak döşeğin değildir
Uzaktır sana yarin susan dudaklarında sabahlamak.
Başını koyduğun yer
Şefkatli göğsü değildir ananın
Kanınla sulanmış toprağıdır vatanın.
Şimdi gözlerini her kapadığında
Sıra sıra kavakları gelir aklına memleketinin
Unutur midesini kemiren açlığını
Hissetmez her hücresini donduran
O amansız soğuk geceyi.

Gitgide yaklaşıyor fırtına
Çelik canavarlar sarıyor deryamızı
Susuyor gökyüzü çığlık çığlığa.

Onur;
Süngü takıp yattığın yerdir artık senin
Ve ölmek
Çok sevdiğin bir türküyü söylemek kadar güzeldir.
Çünkü bir vatanı sevmek;
Fedayı kabul etmektir.
Sefa süremeyeceğini bilerek
Ve bundan en ufak bir pişmanlık duymamak.

Sen ey yiğit çocuk,
Unutma sakın
“Sen ki ustasısın vatan sevmenin”
Ve bir karış toprağı için
Gözünü kırpmadan
Seve seve can vermenin…

15.03.2005
Şırnak

(18 Mart Çanakkale Şehitlerini Anma Günü için yazdığım ve Şırnak/Milli Jandarma Komando Taburunda düzenlenen törende okuduğum şiirimdir.)