Sen Erken Bittin... Şiiri - İbrahim Yılm ...

biz...
ne zaman deniz görsek
aklımıza rakı düşerdi
ne zaman ki ölümüne sarılsak
bize ne biri görecekmiş
dudakların yangın yeri iken
utanmak arka bahçemdeydi
dedim ya! .
biz....
ne zaman iki ceset olsak
aynı teneşirde
kafamız hep birmilyon idi
sen konuşunca..,
yanaklarında güller açar
ben gül topladıkça
senin aklın şaşar
unuttuğun cümleleri
başa sarardın.
Kıskandığımı bilirdin de
nasılda damarıma basardın
büyük bir teknenin ikinci katında
zeki müren söylüyor
nihavent tadında
arada bir dert te bassa
deniz vardı sen vardın
pamuk şeker tadında

bizi bilirsin.! .
bir şarkı yeterdi coşmaya
vur kadehi ustam dese sıla
hani iki satırlık adamlardan çalsa
rakıya düşesim gelirdi dibe vuruşlarda
ve ben
dip not olur düşerdim ayak uçlarına
.
gece bizden utanmazdı
bizde geceden
kuytu köşelere saklarken acımızı
.
herzaman mutluyduk
şikayet yok parolası ağzımızda
bir iki aşık
bir devriye arabası
birde sen geçerdin gözlerimden
gecenin kucağında
biz günaha girmeden

simdi adeta kar yağıyor
geceleri sol yanıma
ulan..
fırtına tipi tufan kopuyor
korkuyorum be..
tükendiğimizi bilmekten korkuyorum
nasılda toprağa giresim var
zamansız
apansız,
umarsız
yıkılmayı sevmedim bukadar
erken ve hazırlıksız....

yaptın ya yine uyuzluğunu
sen gittin
şairinde dediği gibi
masal bitti.
Oturup,
iki söz söylemeden
soluğumu kesmeden
bir hoşçakal demeden....
bozdun bu oyunu
ve sen erken bittin