Bir İzmir Akşamı Şiiri - İbrahim Yılmaz 3

Gidişin! ..
Bukadar mı yıkar adamı?
Gecenin ortasında
Bir şarapçıyı dost tutmuşum
bir sıyrık yemişim o biçim
kangren olmuşum.
Basmanede hır çıkarmışım
Kordonda polise kafa tutmuşum
Üflerken anlamışım anasonun
Promil vakasını
Gözlerin sıkmış diz kapaklarıma
yıkılmışım
körkütük sefilim
dağıtmışım
ölmüşüm

İnciraltını mesken tutmuşum
bir taksi çağırmışım
göz bebeklerine git demişim
hesabım kabarmış
sensizlik abanmış üstüme
Bayraklının tepesinde oturmuşum
İZMİR seni vakit ölümü koklamakta
bir intiharın tek şahidi
alfabenin beşinci harfi
karşımdaki duvarda.
.
simdi sensizlik iki kelimeden ibaret
sonu sonum olan felaket
sen kucak aşmış bir teneşir
ben sende ölüme misafir
isyanım var bütün sevgilere
ölüyorum ulan
ölüyorum bu gece
sensiz kimsesiz
izmirinde
ölümünde canı cehenneme