Sen En Başka Şiiri - Kağan İşçen

ağırdan alıyorum çoktandır
yokuş yukarı koşuşan çocuklar gibi
bağıra çağıra telaşlı
kim yakalarsa yakalasın
kumdan çok çölden öteyim
okyanustan derin
uzaydan uzak
sendeyim...

turkuaz bir gömlek giyince yağmur
hayatı değişti ağaçların tartışmasız
ve evren çoğalmayı öğretti sevgiye
doğuyla batı
kuzeyle güney
......
zamanın zıttıysa bendim
aşk...

karanlığa taht kurunca kötülük
kendini göremez oldu önce
sonra başkalarını
bense önce başkasını gördüm
bir başkaydı hatta tüm başkalar
sen en başka
kendimi unuttum
bir başkası için öldüm
iyiliktim
acılar uyuttum
gitmeden döndüm...

can pahasına sarıldığımız ateşte
üşürken geride kalana düşkün öfkemiz
yeni yaşamlar çiçeklendi pencerelerde
uyuduk uyandık
uyuduk uyanmadık
yandık
dayandık
ateşe tutunarak
atılarak
göğe
yorulmak dinlenmek içindir
kalbim duracak
ama ben seveceğim hep
dövülerek
asılarak
yakılarak
geleceğim...