Çığ düşer ruhuma, kırağı susar
Yokluk çatlamış bir harf gibi
Ses boşluğa devrilir usulca
Sen duymadın, ben sustum.
Kader, köşeleri törpülenmiş bir kelime
Aynada yankılanan suskun gölge
Sözcükler dudağımda erir, dökülür
Sessiz, eksik, yarım.
Rüzgâr mıdır, taş mıdır inleyen?
Boşlukta büyüyen uzak bir ses
Bir cam çatlar, zaman sızar
Yalnızlık sahipsizdir.
Çınlar metaforlar, yankı olur
Sözcükler saklanır anlamın gerisine
Ruh, kıyılarında çürüyen bir deniz
Boşluğun kıyısında.
Soluk bir nefes, yorgun bir imge
Kırılgan anlar, ince bir çizgi
Çığlık düşer boşluğa, erir gider
Sen duymadın, ben sustum.
Turgay Kurtuluş
Turgay KurtuluşKayıt Tarihi : 5.3.2025 18:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sessizlikle büyüyen bir kırgınlığı anlattım. Söylenemeyen sözler, duyulmayan çığlıklar arasında kaybolan bir ruhun yankısı bu. Zaman sızarken yalnızlık sahipsiz kaldı, çünkü biri duymadı, diğeri sustu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!