Sen Dünyaya Gelmeden Şiiri - Tahsin Koç

Bütün canlı cansız konuştu
Sen dünyaya gelmeden

Herkes selam verirdi; Âmine hatun’a
Sen dünyaya gelmeden

Ey! .. Hatun sen ulu kişiye hamile’sin
Sen dünyaya gelmeden

Bütün dağ taş konuşurdu; müjde müjde diye
Sen dünyaya gelmeden

Bütün kâinat sana; hazırlanıyordu
Sen dünyaya gelmeden

Çünkü dünyanı çehresi; değişecekti
Sen dünyaya gelmeden

Bütün zulüma uğrayanlar; bekliyordu
Sen dünyaya gelmeden

Kısaca köle hayvan ağaç; her mahlûk
Sen dünyaya gelmeden

Çünkü zulüm’ün en; karanlık anıydı
Sen dünyaya gelmeden

Kız çocukları diri diri; toprağa gömülürdü
Sen dünyaya gelmeden

Putlar La’yüksel olmuştu; sanki efendi diye
Sen dünyaya gelmeden

Hak hukuk karışmış zengin; fakiri ezerdi
Sen dünyaya gelmeden

Her şey zalimden yana; dalkavuklar zümresi
Sen dünyaya gelmeden

İnsan insanı yerdi acıkınca; sonra putları
Sen dünyaya gelmeden

Dağ taş ve tüm mahlûkat bağırırdı hak hak diye
Sen dünyaya gelmeden

Ankara- 25.02.2010