SEn Dostunu Bulmuşsun...

SEN DOSTUNU BULMUŞSUN
=========================

Bu bakışlar masum mu? Gece gündüz yanarken,
Yüzleşilmez bitişler, el âleme kanarken…
Şiirin dünyasında, o kişiyi anarken,
___Puslu kara bulutlar, bunca zaman kul’muşsun,
___Su birikmiş sarnıçta, sen Dostunu bulmuşsun!

Kuru yaprak rüzgârda, tutsak hale gelmiştir,
Bir eksiklik duygusu, yüreğini delmiştir…
Belirsiz yöne doğru, aklı baştan çelmiştir,
___Aşk yorgunu duygular, bunca zaman kul’muşsun,
___Küskün bahar unutur, sen Dostunu bulmuşsun!

Bu yalancı dünyada, birçok anlam taşıyan,
Uygunsuzdur hesaba, sorumsuzca yaşayan.
Ayrılıklar gelirken, o yara’yı kaşıyan,
___Sözlerin tümü zem’dir, bunca zaman kul’muşsun,
___Devasa aynalarda, sen Dostunu bulmuşsun!

Güzelliği katletmiş, ter-ü taze kokarken,
Atılırken nifaklar, kalbe hançer sokarken.
Bin bir renge bürünmüş, hayatını okurken,
___Sakız dalı sarkmıştır, bunca zaman kul’muşsun,
___Kaldırımsız sokakta, sen Dostunu bulmuşsun!

Dünyevi payelerle, karlı çıktın oyundan,
Atılımlar ard arda, çok büyüktü boyundan.
Haber hemen yayılır, aşkın eşsiz koy’undan,
___Kurulur iletişim, bunca zaman kul’muşsun,
___Klişedir bu sözler, sen dostunu bulmuşsun!

Yayılır tüm yüzeye, Aşk hayatın özüdür,
Karşılıklı hoşgörü, geleceğin sözüdür…
Ucu keskin kalemin, görünmeyen gözüdür,
___Yaşamın son faslında, bir günahsız kul’muşsun,
___Düşüncenin Ufkunda, Sen Dostunu Bulmuşsun!

Hakan KURTARAN
19.08.2009- AYDIN