Sen değildin-1 Şiiri - Kürşat Sarı

On yıllar penceresinden maziyi seyr eyledim dün gece, hüzünlendim
Birer, bazen de ikişer kare fotoğraf kalmış seninle olduğum akşamlardan
Bir ama bir daha baktığımda hatıratımdaki hayaline, ezildim
Gözlerindeki boş, dudaklarindaki hoş tebessümün ağırlığından.

Sevgisizliğini teneffüs ettim sonra, derin derin aldığım nefeslerimle
Yalnızlığıma isim babalığı yapmaya soyunmuşken mutfakta aniden,
Bahara giyinmiş şeftali ağacı geldi gözümün önüne, arka bahçemizdeki
Hani hiç meyvesi olmayan, suyuna toprağına nankör,pembe çiçekleriyle riyakar...

Hanidir seni düşünmediğimi anımsadığımda anladım senin de beni unuttuğunu
Öyle ya bir yol yok mu kalpten kalbe hatırlansaydı düşünülmez miydi dedim
Sus ne olur konuşma demek geldi içimden gözümde canlanan siluete
Vakit sabaha soyunmus,hadi dön artik her hayal, boyansin kendi bedenine

Sonra sevgisizliğinden ve de evet hüzünlerimden sıyrılıp, senden sadır olan
Yeni doğan güne merhaba dedim göğsümü saran güneşe tebessüm ile
Sen değildin artık nazarimda süzülen titrek bakışların müsebbibi, ya kim?
Sen değildin, o da değildi, ben de değildim, dudaklarimda sadece GULPEMBE’nin terennumu

Bir fısıltı vardi içimde benden ote senden ziyade, Yaradana rücu eyledim ona talip oldum
Sevgisinin tecessümüne hayran, ask masallarina inat senden, yalanlarindan uzak….
Yarım kalmıs şiir tadında bıraktım seni ve senden olan herseyi belki de kendimi
Söylenmiş ve fakat dinlenilmemiş bir şarkının tadında buldum tüm yaşanılası
hayalleri