Sen değil miydin Şiiri - Hatice Ak

Sen değil miydin
Bir bahar arifesinde, karşıma çıkan,
Badem ağaçları bile, henüz çiçek açmadan,
Anlatılmaz bir sevgiyle yüreğimi kaplayan,
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Soğukta güneşim, sıcakta gölgem olup ruhuma düşen
Gözlerine bakmaya cesaret edemeyip, utandığım
Gel deyince, uçarak göğsünün sol yanına saklandığım
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Pencerenin camından bulutlara el sallayan
Ve kır çiçeği kervanlarıyla sevgiler yollayan
Hayal bahçesinde gezinirken, yolları kollayan
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Kabuk bağlamış duygularıma neşter vuran
Rüyalarıma gelmeyip sensizliği yaşatırken
Şimdi hayal-hayal, düş-düş karşımda duran
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Uykusuz gecelerimde sol yanımı ağrıtan
Varlığınla huzur, yokluğunda hüzün bulduğum
Ellerim, ellerinde uyuduğum
Geceleri yıldızlardan dilek tuttuğum
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Selamsız geçemediğim
Özünü sözünü mert bildiğim
Yüreği cömert
İnadına gelince benden de berbat,
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Çok sevdiğini ve sonsuza dek bırakmayacağını söyleyen
Sen değil miydin ey hüzün bakışlı, tebessümü sırlı
Sözleri efkarlı, yüreği ağrılı
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Beni onlarca soruyla bir başına bırakıp giden
Belki de yüreğindeki beni, temelli öldüren
Eğer birazcık hatırım varsa, muallakta bırakma beni
Seni böyle delicesine sevsem de.
Git de… Yeter…İnan, ardıma bile bakmam giderken…

Hatice AK/10.12.2010