Şen Değil Gönlüm Şiiri - Şerife Gündogdu

Bahçemdeki güller deste destedir,
Şen değil şu gönlüm gayrı yastadır.
Hicrân ateşinden kalbim hastadır,
Senden ayrılalı şen değil gönlüm.

Aylar yıllar geçti umudu kestim,
Kırıldı şu gönlüm yâr ile küstüm.
Yaşımı sorarsan yetmişe bastım
Senden ayrılalı şen değil gönlüm.

Dertten kurtulmuyor bu garip başım,
İçtiğim ağu'dur zehirdir aşım.
Tam on iki yıldır küsülü eşim
Senden ayrılalı şen değil gönlüm.

Bulunmaz dünyada benzerin eşin.
Gülmüyor hiç yüzün kalkmıyor kaşın.
Gel dedikçe gayrı büyüdü başın,
Senden ayrılalı şen değil gönlüm.

Şen değil şen değil şen değil gönlüm,
Senden ayrılalı şen değil gönlüm.

Not:Bu şiir
gerçek bir hayat hikayesinden etkilenerek yazılmıştır.

Türkiye'nin ilk eğitmenlerinden olan Hasan bey ilk ve ikinci eşlerinin vefatından sonra üçüncü eş olarak
Tevhide hanımla evlenir, evlenir evlenmesine de fakat Tevhide hanım ile bir türlü anlaşamazlar Tevhide hanım fakir bir aileden gelmektedir çok geçim ehli sabırlı bir eş tir, eşiyle geçinebilmek için her yolu dener her çileye katlanır. Bu duruma rağmen Tevhide hanımın her haraketi suç olur
eşi Hasan beyden neredeyse her gün dayak yemektedir.
durumu içler acısıdır.
Tevhide hanımın ilk eşinden iki oğlu vardır çocuklarını anneanne büyütüyor. Tevhide hanım eşinin şiddet uygulamalarına dayanamayarak bir kaç kere baba evine gider fakat babası yıllar önce öldüğü için anasının durumu da fakirlikten içler acısıdır fakirlik diz boyu değil adam boyudur fakat eşi Hasan bey yaptıklarıma pişmanım diyerek akrabalar aracılığı ile eşi ile tekrar barışırlar.
Hasan bey eşi eve döndüğünde eşine hiç değer vermiyor gittiği zaman çok sevdiğini ve yaptıklarına pişman olduğunu söyleyerek barışmak istiyor, bu git geller böyle bir kaç kez devam eder ve böylece acılar içinde yıllar geçerken Tevhide hanımın oğulları yetişkin delikanlı olduğunda zaten hoca nikahlı olan anneleri Tevhide hanıma oğulları biz anamızı sana dövdürmeyiz anamıza bakarız diyerek Analarına sahip çıkarlar Hasan beyin elinden kurtararak evlerine götürürler tam on iki yıl her gün barışmak için eşine haber gönderen Hasan bey bu sefer eşinin gönlünü yapamaz ve artik eşinden umudu keser
Hasan beyin hiç çocuğu yoktur bu arada Hasan bey yetmiş yaşına basar eşinin yokluğunda çok perişan olur ve bir gün yalnız ve kimsesiz olarak hayata veda eder.
Birkaç gün sonra komşuları tarafından fark edilerek cenazesi kaldırılır.
Hasan bey öldükten sonra evinde eşine yazdığı fakat gönderemediği bir kaç mektup bulunur komşuları tarafindan bu mektup elden ele geze geze param parça olur bu mektubun sadece yırtılmış bir sayfası elime geçti el yazısıyla yazılmış sadece üç beş satır eşine yazdığı sitem dolu bir mektubun bir parçasıydı.
O yıllardan beri bu kağıt parçasını bir kitap arasında saklamışım dün gece kitapları karıştırırken elime geçti okurken çok duygulandım ve kendimi Hasan beyin yerine koyarak Hasan beyin eşine olan sitemlerine göre bu şiiri yazdım.
Karşılıklı Sevginin saygının olduğu bir dünya da yaşamamız dileklerimle.